Czasami to się wyczuwa pod skórą. Że ktoś patrzy. Takie dziwne uczucie, jakby łaskotanie, a potem przenosi się do żołądka i po prostu wiadomo. Jak masz odwagę to się odwróć.

Chociaż ja w sumie nie wiem czy to jest kwestia odwagi. Bo niby co. Najwyżej niczego nie znajdziesz. Albo i znajdziesz, ale wtedy znaleziony się dowie tego samego co Ty. Że go wyczuwasz. I to chyba właśnie o to chodzi, że się dowie, bo przecież nikt nie chce być złapany na ukradkowym wpatrywaniu się, nie? A ja właśnie nie jestem wcale pewna czy to ignorować czy nie. Czy jeśli wyraźnie czuję ten wzrok to powinnam znaleźć właściciela czy nie? I co jak go znajdę?

Dzisiaj znalazłam. I zignorowałam na początku, myśląc że mi się może wydaje i bzdury wymyślam. A potem stojąc nieco z boku w grupie zobaczyłam jak szuka czegoś wzrokiem. Ze względu na to że i tak czekałam na swoją kolej, to po prostu mu się przyglądałam bez głębszej refleksji nad tym co robię. Chwilę wcześniej przyglądałam się tak koleżance bo wyczułam że się denerwuje. Aż do mnie dotarło że on prosto na mnie patrzy. Na dodatek prosto w oczy. Zdecydowanie za długo.

I teraz leżę zamiast spać i nie wiem. Zamierzam sobie to wyjaśnić przypadkiem, przynajmniej na razie. Ale mam to niejasne wrażenie pod skórą że to jednak nie jest przypadek. Że coś za często by te przypadki były.

Nie jestem skora do szybkiej interpretacji, zresztą to jej nie wymaga bo ta relacja jest jasno określona. No więc zasadniczo co? Co się robi z takimi kwiatkami?